มิยาโกะ โอโดริ (Miyako Odori) หรือที่รู้จักกันในชื่อการเต้นรำดอกซากุระ เป็นประเพณีอันล้ำค่าที่สืบทอดมาเป็นเวลายาวนาน ซึ่งรวบรวมสาระสำคัญของเมืองประวัติศาสตร์เกียวโตของญี่ปุ่นไว้อย่างสวยงาม เป็นการแสดงระบำประจำปีที่น่าประทับใจโดยไมโกะและเกอิโกะ (หรือที่เรียกกันทั่วไปว่าเกอิชานอกเมืองเกียวโต) ซึ่งแสดงถึงทักษะอันประณีต ศิลปะ และสุนทรียภาพแบบญี่ปุ่น
ประวัติของมิยาโกะ โอโดริ
IMG BY : english.kyodonews
การแสดงครั้งแรกของมิยาโกะ โอโดริเริ่มขึ้นในปี 1872 เมื่อนายกเทศมนตรีเมืองเกียวโตในขณะนั้นริเริ่มการแสดงเพื่อโปรโมตเมืองและประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรมอันยาวนานแก่นักท่องเที่ยวทั้งในประเทศและต่างประเทศ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็กลายเป็นงานที่ทุกคนรอคอย โดยจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีตลอดเดือนเมษายนที่โรงละคร Gion Kobu Kaburenjo เหตุการณ์นี้สอดคล้องกับฤดูกาลใบไม้ผลิ ซึ่งใช้ฉากของต้นซากุระเสริมการแสดงโดยมีฉากหลังเป็นความงามของธรรมชาติ
เมื่อเรานึกถึงมิยาโกะ โอโดริ เราจะนึกถึงไมโกะและเกโกะ โดยไมโกะเป็นเกอิโกะฝึกหัด สัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นของเกียวโต ผู้หญิงเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงผู้ให้ความบันเทิงเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้สืบทอดประเพณีที่ซับซ้อนและเก่าแก่ซึ่งต้องได้รับการฝึกฝนอย่างทุ่มเทเป็นเวลาหลายปี พวกเขาได้รับการสอนดนตรีคลาสสิก การเต้นรำ เกม และศิลปะการสนทนา ทุกแง่มุมของวิถีชีวิตของพวกเขา ซึ่งเครื่องแต่งกาย การแต่งหน้าและกิริยาท่าทางจะบ่งบอกถึงความสำคัญทางวัฒนธรรมอย่างลึกซึ้ง
การแสดงของมิยาโกะ โอโดริมักจะประกอบด้วยการแสดงทั้งหมด 8 องค์ โดยแต่ละองค์จะบรรยายเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมของเกียวโตและฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลง ธีมในแต่ละปีอาจแตกต่างกันไป แต่ยังคงสะท้อนถึงเสน่ห์อันงดงามของเกียวโตและบริเวณโดยรอบ การแสดงมีรากลึกมาจากแนวคิดของสิ่งของต่าง ๆ ที่สื่อถึงการตระหนักรู้ในความไม่จีรัง และผลลัพธ์ที่ตามมาคือความงามอันเจ็บปวด การรับรู้นี้ให้ความสมดุลที่ละเอียดอ่อนระหว่างความสุขและความเศร้าโศก วาดภาพความไม่จีรังของชีวิตและฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลง
IMG BY : oldtokyo
พื้นที่โรงละครที่มิยาโกะ โอโดริแสดงได้รับการออกแบบให้สะท้อนถึงรูปแบบสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม เวทีถูกจัดให้เป็นฮานามิจิซึ่งเป็นทางเดินที่ทอดยาวผ่านผู้ชม ทำให้สามารถชมเครื่องแต่งกายที่ซับซ้อน การเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อน และการแสดงออกทางสีหน้าของนักแสดงได้ในระยะใกล้ ดนตรีก็มีบทบาทสำคัญในการแสดงเหล่านี้ นำโดยกลุ่มนักดนตรีที่มีทักษะสูงซึ่งเล่นเครื่องดนตรีญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม และการขับร้องที่นุ่มนวลทำให้บรรยากาศดนตรีสมบูรณ์แบบ
เครื่องแต่งกายของนักแสดงเป็นจุดเด่นอีกอย่างหนึ่ง ไมโกะและเกอิโกะสวมชุดกิโมโน ซึ่งเป็นชุดญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม ซึ่งแต่ละชุดมีความละเอียดประณีตและมีสีสันมากกว่าชุดถัดไป ชุดกิโมโนเหล่านี้มีลวดลายมากมาย สะท้อนถึงธีมตามฤดูกาลของการเต้นรำ ไมโกะที่อายุน้อยกว่านั้นสามารถระบุได้ด้วยชุดกิโมโนที่สว่างกว่าและมีสีสันมากกว่าและโอบิที่ฟูกว่า ซึ่งเป็นเข็มขัดกว้างที่คาดรอบเอว ในทางกลับกัน เกอิโกะสวมชุดกิโมโนที่เรียบง่ายกว่าและโอบิที่แคบกว่า ซึ่งสะท้อนถึงวุฒิภาวะและสถานะของพวกเขา
ในขณะที่เราชื่นชมความงามและความสง่างามของมิยาโกะ โอโดริ สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจความทุ่มเทและความพยายามของผู้หญิงที่รักษาประเพณีนี้ การแสดงนี้เป็นผลมาจากระเบียบวินัย การฝึกฝน และความหลงใหล ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการอุทิศตนเพื่อรักษามรดกทางวัฒนธรรมของเมืองของตน พวกเขาส่งต่อความงามเหนือกาลเวลาของเกียวโตและจิตวิญญาณของเมืองนี้ผ่านดนตรีและการเต้นรำของพวกเขาให้คนรุ่นหลังได้ชื่นชมและเพลิดเพลิน
